Bobek-Zdaniewski August Alfred

Urodził się w 1902 roku we Fryszaku (byłe województwo krośnieńskie). Po ukończeniu gimnazjum w Jaśle, rozpoczął studia na Wydziale Mechaniczno- Technicznym Wyższej Szkoły Przemysłowej w Krakowie. Po ukończeniu studiów w październiku 1923 roku rozpoczął pracę w Zakładach Mechanicznych Plage & Laśkiewicz jako rysownik i konstruktor w Biurze Technicznym Oddziału Lotniczego.

W 1924 roku przenosi się do Wielkopolskiej Wytwórni Samolotów "Samolot" w Poznaniu, gdzie pracuje na stanowisku samodzielnego konstruktora i zastępcy kierownika biura konstrukcyjnego. Pracując tam współuczesniczy w opracowywaniu pierwszego samolotu z polskiej wytwórni lotniczej - sportowego Sp-1 projektu inż. Piotra Tułacza. Wprowadza tam wiele nowatorskich rozwiązań, z których trzy opatentowuje.

Począwszy od 1 kwietnia 1927 roku zaczyna pracę w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej jako samodzielny konstruktor. Jego pierwszą samodzielną konstrukcją jest samolot PWS-4, za którą dostaje nagrodę LOPP.

Później współpracując z inż. Aleksandrem Grzędzielskim opracowuje następujące typy samolotów:

• PWS-5 (produkowany jako PWS5t2),
• PWS-6,
• PWS-10,
• PWS-11,
• PWS-11bis,
• PWS-12,
• PWS-12bis.

W 1931 roku samodzielnie opracowuje samolot PWS-14 i uczestniczy w pracach nad samolotem PWS-50.

Po ogłoszeniu upadłości zakładów PWS pozostaje bez pracy przez okres 3 miesięcy. Zmienia w tym czasie nazwisko na Zdaniewski. Po upaństwowieniu zakładów PWS modyfikuje konstrukcję PWS-14 produkowaną później jako PWS-16. Opracowuje także następne wersje rozwojowe tego samolotu produkowane jako PWS-16bis i PWS-26 (najliczniej produkowany w PWS samolot zaraz po RWD-8pws).

Poza pracami typowo konstruktorskimi badał także profile lotnicze, wydane później jako "profile Bobka" po przebadaniu ich w tunelu aerodynamicznym w Getyndze.

Spośród wielu opatentowanych przez niego rozwiązań najbardziej znanymi były:

• opuszczane w locie usterzenie ogonowe (opracowane wraz inż.Jerzym Teisseyre),
• oryginalny sposób chowania podwozia do kadłuba,
• ujemny skos płata (w stosunku do kierunku lotu).

Tuż przed wybuchem II WŚ piastował w PWS stanowisko zastępcy dyrektora technicznego inżyniera Zygmunta Cymy. Uczestniczył wtedy w pracach rozwojowych wytwórni mających na celu stworzenie zakładu produkującego wyłącznie samoloty konstrukcji metalowej. W okresie tym ukończył też projekty samolotów mysliwskich Z-36 i Z-37 oraz szkolno-myśliwskiego Z-49.

Podczas kampanii wrześniowej dostał się na tereny okupowane przez Armię Czerwoną, a po uzyskaniu zezwolenia wyjechał ze Lwowa do Jasła (będącego wówczas pod okupacją niemiecką). Przez wiekszość okresu wojny pracował tam jako drobny kupiec. Latem 1944 roku został wysiedlony i w Zakopanem doczekał się końca wojny.

Tuż po zakończeniu wojny rozpoczął pracę jako kierownik delegatury Ministerstwa Przemysłu. W roku 1946 obronił pracę magisterską z dziedziny silników lotniczych na Wydziale Komunikacji AGH w Krakowie. Następnie pracował jako kierownik techniczny Państwowej Szkoły Samochodowej. Nie mogąc dostać z powodów formalnych pracy w Głównym Instytucie Lotnictwa zrobił roczny kurs reżyserów i przez kilka następnych lat pracował w łódzkiej Wytwórni Filmów Oświatowych.

W 1954 roku rozpoczął pracę w przemyśle naftowym dochodząc do stanowiska głównego projektanta. Brał m.in. udział w uruchamianiu zakładów petrochemicznych w Płocku. W roku 1968 przeszedł na emeryturę i osiedlił się w Krakowie, gdzie zmarł w czerwcu 1988 roku.

Źródła:

• Tadeusz CHWAŁCZYK, Andrzej GLASS, "Samoloty PWS", WKił, Warszawa 1990