Lublin R-XIIID

Wersja rozwojowa samolotu Lublin R-XIIIC.

W stosunku do poprzednika silnik był osłonięty pierścieniem Townenda o dłuższej cięciwie, oraz przednią pokrywą z regulowanymi otworami chłodzącymi.

Piastę drewnianego śmigła osłonięto drewnianym kołpakiem, a umocowany w dolnej części gaźnik był obudowany wydłużoną pod kadłub osłoną.

Dwa dolne golenie podwozia miały bliżej położone punkty mocowania do kadłuba, oraz zostały osłonięte arkuszem blachy.

Grzbiet w przedniej części kadłuba miał zmieniony (większy) przekrój poprzeczny.

Na stanowisku strzelca/obserwatora zamontowano nowy typ obrotnicy. Koła podwozia głównego zostały zmienione na koła produkcji PZL z wyoblonymi tarczami. Od egzemplarza 56.172 dodano hamulce do kół, a silnik został wyposażony w kolektor spalin.

Prototyp miał numer 56.102

Samoloty w tej konfiguracji produkowano na podstawie umowy nr 112/32 i klauzuli nr 1 podpisanej 5 lutego 1934 r.

Część samolotów z tej wersji była przebudowywana na inne wersje.

Trzy egzemplarze o nr. 56.127, 56.145, 56.148 przebudowano na wersję R-XIII sztabowy.

Sześć egzemplarzy przeznaczonych do rewizyty w Moskwie w 1933 r. wyprodukowano w podwyższonym standardzie.

Jeden egzemplarz przebudowano na samolot treningowy R-XIIIt "ślepak".

Ostatnią modyfikacją było dostosowanie na początku 1938 r. jednego egzemplarza do zrzutu spadochronów ciężarowych. Możliwe było zrzucanie zasobników zaopatrzenia do 20 kg z włoskimi spadochronami Salvator, umieszczonych w specjalnych uchwytach w wyrzutnikach bombowych.

Zasobniki o wadze 10 kg były zebrane w przebudowanej do tego celu kabinie obserwatora, który je wyrzucał. Były wyposażone w spadochrony towarowe WBS. Wersja ta przeszła pomyślne próby w ITL i 6 PL.

Łącznie wyprodukowano 95 egzemplarzy (numery : 56.102 - 56.196).

Samolot Lublin R-XIIID był dwumiejscowym górnopłatem o konstrukcji mieszanej.

Kadłub kratownicowy spawany z rur stalowych, krytych płótnem, oraz blachą duralową w przedniej części kadłuba. Miał zamontowany zbiornik paliwa wyrzucany w locie.

Skrzydła drewniane dwudźwigarowe, nosek kryty sklejką, dalej płótnem. Mocowane do kadłuba piramidką i dwoma parami zastrzałów o przeroju kroplowym.

Usterzenie spawane z rur stalowych, kryte płótnem.

Podwozie stałe trójgoleniowe z płozą ogonową. W wersji o podwyższonym standardzie koła z owiewkami. Osłonięte dolne golenie podwozia.

Wyposażenie dodatkowe :

• ciężarkowy podchwytywacz meldunków
• radiostacja RKL/D
• ręczny aparat fotograficzny

Uzbrojenie :

• 1 lub 2 x 7,92 mm km Vickers F
• wieżyczka strzelecka z półobrotnikiem R-13-KZA lub SS-32bis

Załogę samolotu Lublin R-XIIID stanowili pilot i strzelec-obserwator.

Inne fotografie / ilustracje:

Silnik	Skoda Wright J5AB (gwiazdowy)
Moc [KM]	220
Rozpiętość [m]	13,20
Długość [m]	8,5
Wysokość [m]	2,80
Powierzchnia nośna [mkw]	24,5
Masa własna [kg]	912
Masa całkowita [kg]	1332
Prędkość maks. [km/h]	187
Prędkość wznosz. [m/s]	4,2
Pułap [m]	4 300
Zasięg [km]	650

Źródła:

• Andrzej GLASS, "Polskie konstrukcje lotnicze, tom I", wyd. Stratus 2004
• Tadeusz KRÓLIKIEWICZ "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990
• Andrzej MORGAŁA, "Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939", Bellona Lampart, Warszawa 2003
• Andrzej GLASS, Krzysztof CIEŚLAK "Barwa w lotnictwie polskim", tom I, WKiŁ Warszawa 1985
• Praca zbiorowa, "Ku Czci Poległych Lotników", Warszawa 1933