SL-1 Akar

Szybowiec opracowany przez członka Sekcji Lotniczej Koła Mechaników Studentów PW - Adama Karpińskiego.

Projekt początkowo był nazwany AK-1, potem jednak przemianowano go na SL-1 (od SL - Sekcja lotnicza i nr seryjny 1) i nazwę własną "Akar".

Budowę rozpoczęto jesienią 1922 roku w warsztach CWL. Brał w niej udział także Ryszard Bartel i W.Strzeszewski. Budowę zakończono w latem 1923 roku.

Po wynikach statycznych prób obciążeniowych usztywniono dodatkowo okucia w skrzydłach.

Pierwszy lot wykonano 24 lipca 1923 roku.

Szybowiec wziął udział w I. Konkursie Ślizgowców w Białce k. Nowego Targu. Szybowiec (wówczas ślizgowiec) był pilotowany przez Tadeusza Karpińskiego i Ryszarda Bartla. Na konkursie konstrukcja ta zdobyła I i II nagrodę za czas lotu. Podczas udziału między konkurencjami zostało uszkodzone podwozie kołowe i korzystano z płóz.

Po powrocie do Warszawy szybowiec został naprawiony w CWL podczas zimy 1923/24. Naprawa była wykonywana przez stuentów, a oprócz tego dodano gondolę pilota i zmodyfikowano skrzydła i lotki.

Remont połączony z przebudową zakończono w syczniu 1924 roku.

W kwietniu 1924 roku szybowiec został zabrany na wyprawę Sekcji Lotniczej na Babią Górę. Tam też po starcie z Helenówka w dn. 08.04.1924 roku został pobity krajowy rekord na długotrwałośc lotu czasem 4 minut i 5 sekund. Lot zakończył się przymusowym lądowaniem i uszkodzeniem skrzydła oraz kadłuba.

Po pozyskaniu przez Sekcję Lotniczą silnika Anzani o mocy 45 KM, myślano nad zabudowaniem go w szybowcu. W związku z tym na początku 1925 roku zaprojektowano nowy kadłub (przez Wędrychowskiego i Praussa).

Jednakże problemy związane z wymówieniem miejsca w CWL i poszukiwaniem nowego warsztatu spowodowały zbyt duże opóźnienia i nie wykonano przebudowy przed II Konkursem Szybowców.

Uszkodzony szybowiec był składowany do jesieni 1925 roku, kiedy to zdecydowano się na jego kasację.

Szybowiec SL-1 Akar był drewnianą konstrukcją w układzie górnopłata.

Kadłub stanowiły dwie płaskie kratownice połączone ze sobą płatem, usterzeniem oraz poprzeczkami na dystansie 2 metrów. Skrzydło trójdzielne, dwudźwigarowe, kryte płótnem.

Usterzenie pionowe zdwojone, poziome pojedyńcze. Drewniane, kryte płótnem. Podwozie kołowe z rury stalowej z resorem z taśmy gumowej.

Rozpiętość [m]	3,3
Długość [m]	5,5
Wysokość [m]	1,7
Powierzchnia nośna [mkw]	12,3
Masa własna [kg]	75-80
Masa całkowita [kg]	140-145
Obciąż. pow. skrzydeł [kg/mkw]	11,4
Doskonałość [-]	9
Opadanie min. [m/s]	1,3
Prędkość lotu [km/h]	45
Wydłużenie [-]	7

Źródła:

• Andrzej GLASS, "Polskie konstrukcje lotnicze, tom I", wyd. Stratus 2004
• Andrzej GLASS "Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939", WKiŁ, Warszawa 1977
• Andrzej GLASS, Krzysztof CIEŚLAK "Barwa w lotnictwie polskim", tom I, WKiŁ Warszawa 1985
• Andrzej GLASS "Polskie skrzydła", Interpress, Warszawa 1984