Sipowicz 1

Samolot doświadczalny projektu kpt. Aleksandra Sipowicza, opracowany na podstawie prac badawczych prowadzonych w latach 1923-25.

Zbudowany w CWL w 1926 roku.

Miał skrzydła z ujemnym wzniosem. Podpierały go oprofilowane aerodynamicznie zastrzały, które pozwalały na zachowanie lepszej stateczności poprzecznej w lotach z małymi prędkościami.

Kadłub oraz podwozie pochodziły od samolotu Nieuport 80, a usterzenie od Ansaldo Balilla.

Samolot oblatano na lotnisku Mokotowskim w Warszawie w 1926 roku. Pilotem był konstruktor - kpt. Aleksander Sipowicz.

Wykonano na nim wiele lotów, potwierdzając dobre własności pilotażowe. Jednakże władze lotnicze nie były zainteresowane tym rozwiązaniem aerodynamicznym. Podobne rozwiązanie wykorzystała w swych konstrukcjach amerykańska firma lotnicza Bellanca.

W 1927 roku samolot ten wystawiono na wystawie LOPP w Warszawie.

Sipowicz 1 był dwumiejscowym samolotem w układzie półtorapłata ze stałym podwoziem. Kadłub drewniany od samolotu Nieuport 80. Osłona silnika z blachy, część środkowa kryta sklejką, a część ogonowa kryta płótnem. Podwozie stałe dwukołowe. Amortyzowane sznurem gumowym. W części ogonowej płoza. Skrzydła drewniane kryte płótnem. Zastrzał nośny z rur stalowych, kryty płótnem. Usterzenie z rur stalowych, kryte płótnem. Śmigło dwułopatowe drewniane o stałym skoku. Załogę stanowił pilot.

Silnik	Le Rhone 9 (rotacyjny)
Moc [KM]	80
Rozpiętość [m]	9
Długość [m]	7,1
Wysokość [m]	2,25
Powierzchnia nośna [mkw]	15

Źródła:

• Andrzej GLASS "Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939", WKiŁ, Warszawa 1977
• Andrzej GLASS, "Polskie konstrukcje lotnicze, tom I", wyd. Stratus 2004
• Andrzej MORGAŁA, "Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924", Bellona Lampart, Warszawa 1997