Łossowski Hipolit

Urodził się 21 lipca 1881 roku w Nowogrodzie Siewierskim. Po ukończeniu Pawłowskiej Szkoły Oficerskiej w Petrersburgu w 1902 roku został mianowany na stopień podporucznika i dostał przydział do jednostki saperów. Naukę w Oficerskiej Szkole Aeronautycznej rozpoczął w 1907 roku. Po ukończeniu szkoły zakwalifikowano go do stałej kadry instruktorskiej jako pilota sterowcowego.

Na początku I WŚ był zastępcą dowódcy sterowca Albatros. W późniejszym okresie służby został pomocnikiem dowódcy lotnictwa Rosyjskiego Frontu Zachodniego. Począwszy od 1916 roku był komendantem Szkoły Lotniczej w Moskwie. Później został dowódcą 7 Parku Lotniczego.

W roku 1917 zgłosił chęć współpracy z Polskim Naczelnym Komitetem Wojskowym w Petersburgu. Po przyjeździe do będacej po okupacją niemiecką Warszawy, należał do tajnej organizacji byłych wojskowych korpusów wschodnich. 3 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego jako podpułkownik pilot. Podczas zajmowania lotniska mokotowskiego w Warszawie kierował całością powyższych działań.

22 grudnia 1918 roku został pierwszym dowódcą Wojsk Lotniczych przy Naczelnym Dowództwie WP. Od kwietnia 1919 roku pracował na stanowisku inspektora Wojsk Lotniczych. Następnymi pełnionymi przez niego funkcjami były: szef służby lotniczej DOK nr 1, komendant garnizonu Mokotów. Następnym i ostatnim pełnionym przez niego stanowiskiem było kierownictwo Centralnych Warsztatów Lotniczych w Warszawie.

Zmarł 10 lutego 1925 roku. Pośmiertnie mianowano go do stopnia generała brygady.

Źródła:

• Tadeusz MALINOWSKI, "Poczet lotników polskich", Entuzjasta lotnictwa 1/1995