Jakowlew Jak-17

Rosyjski samolot myśliwski opracowany w biurze konstrukcyjnym A.S.Jakowlewa. Samolot był następcą samolotu Jak-15. Układ konstrukcyjny Jaka-17 był taki sam jak w Jaku-15.

W stosunku do Jaka-15 konstrukcja Jaka-17 była całkowicie metalowa, oraz wzmocniono powierzchnie nośne. Silnik został zmodyfikowany i produkowano go pod nazwą RD-10A (wywodził się z niemieckiego silnika odrzutowego Junkers Jumo-004). Rozruch silnika był wspomagany małym silnikiem tłokowym.

Oprócz powyższych zmian zmodyfikowano obrys i konstrukcję usterzenia pionowego. Ostatnią istotną zmianą było zastosowanie trójpodporowego układu podwozia (w miejsce klasycznego z kółkiem ogonowym).

Prototyp przetestowano w locie w pierwszej połowie 1947 roku. Wyniki prób wykazały słabsze osiągi niż w Jaku-15 z powodu zwiększenia masy samolotu o 400 kg w stosunku do poprzednika. Dużo pochlebnych opinii zebrało zastosowanie trójpodporowego układu podwozia, dzięki któremu piloci mieli lepsze pole widzenia podczas startu i lądowania.

Jeszcze w 1947 roku wprowadzono samolot do produkcji seryjnej. Oprócz wersji bojowej produkowano jeszcze wersję szkolno-bojową Jak-17W. Samolot Jak-17/17W produkowano do końca 1948 roku i wyprodukowano łącznie 430 sztuk samolotów obydwu wersji.

Na przełomie lat 1949/50 rozpatrywano możliwość produkcji Jaków-17/17W w Polsce. Po zainicjowaniu prac wstępnych i przydzieleniu nowego oznaczenia PZL Mielec G-1, ostatecznie zrezygnowano z realizacji tego pomysłu.

W lipcu 1950 roku rozpoczęto przeszkalanie pierwszych 4 "polskich" pilotów (dwóch doradców rosyjskich i dwóch Polaków). Już w sierpniu tego samego roku zaprezentowano samolot na pokazach w Warszawie. Pilotem był jeden z przeszkolonych rosyjskich doradców.

W Wojsku Polskim używano trzy sztuki tych samolotów. Samoloty te były na stanie polskiego lotnictwa wojskowego dość krótki czas. Ich miejsce zajęły samoloty Jak-23, których używano w Polsce większej liczbie.

Samolot Jak-17 był jednosilnikowym dolnopłatem z podwoziem trójpodporowym o konstrukcji całkowicie metalowej. Kadłub miał konstrukcję z kratownicy z rur stalowych, pokrytą blachą duralową lub stalową (od strony dyszy wylotowej silnika). Skrzydła metalowe, kryte blachą duralową. Usterzenie metalowe. Ster kierunku kryty płótnem. Na wyposażenie dodatkowe składała się radiostacja RSI-6 i radiopółkompas. Uzbrojenie samolotu stanowiły dwa 23 mm działka Nudelman-Suranow NS-23 zabudowane z przodu kadłuba i nad wlotem silnika. Załogę samolotu Jak-17 stanowił pilot.

Inne fotografie / ilustracje:

Silnik	RD-10A (odrzutowy)
Ciąg [kN]	9,8
Rozpiętość [m]	9,2
Długość [m]	8,78
Wysokość [m]	2,7
Powierzchnia nośna [mkw]	14,85
Masa własna [kg]	2430
Masa całkowita [kg]	3323
Prędkość maks. [km/h]	750
Pułap [m]	12 750
Zasięg (z dodatkowymi zbiornikami) [km]	717

Źródła:

• Andrzej MORGAŁA, Biblioteczka Skrzydlatej Polski nr 4 "Samoloty myśliwskie w lotnictwie polskim", WKiŁ, Warszawa 1979
• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1945-1980", WMON, Warszawa 1981
• Marian MIKOŁAJCZUK, "Rozwój lotnictwa polskiego w latach pięćdziesiątych", Lotnictwo Wojskowe 5/200
• Multimedialna Encyklopedia Lotnictwa Wojskowego, Bellona, Warszawa 1998
• Piotr M. BARTOSZEWSKI, "TBiU nr 112 Samolot myśliwski Jak-23", WMON, Warszawa 1987
• Tadeusz KRÓLIKIEWICZ "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990