| |
Supermarine Spitfire Mk.V
\
\
Supermarine Spitfire Mk.V
Spitfire Mk.VB, RF-D EN951
, Źródło: Krzysztof CHOŁONIEWSKI, Adam JOŃCA, TBiU 58 "Samolot myśliwski Spitfire Mk.I-V", WMON, Warszawa 1979
Samolot myśliwski będący wersją rozwojową samolotu Spitfire w wersjach
Mk.I i Mk.II.
Od poprzedników różniła się wzmocnionymi podłużnicami kadłuba i łożem silnika.
Dodatkowo zwiększono masę opancerzenia (w zależności od wersji: A - 88,5 kg,
B - 68,9 kg, C - 87,5 kg). Zastosowano także silniki o większej mocy (Merlin 46, 47,
50, 50A).
Dodatkowo wersja VB była modyfikowana do odmiany L.F. Mk.VB ze skróconymi skrzydłami.
Wersja ta była przystosowana wykonywania lotów na małych wysokościach.
Produkcję rozpoczęto w kwietniu 1941 roku (początkowo w odmianach A i B).
Wyprodukowano 6479 samolotów tej wersji z trzema odmianami skrzydeł: A, B i C
(wersji A - 99 egz., wersji B - 3933 egz., wersji C - 2447 egz.).
Skrzydło typu C umożliwiało zamontowanie trzech kombinacji uzbrojenia:
C1 - 8 km-ów 7,7 mm Browning (rzadko stosowane),
C2 - 4 km-ów 7,7 mm Browning, oraz dwóch działek British-Hispano 20 mm,
C3 - 4 działek British-Hispano 20 mm (rzadko stosowane).
Polskie lotnictwo używało tych samolotów w wersji Mk.V od końca 1941 roku.
Samoloty tej wersji były używane w dywizjonach 302, 303, 306, 308, 315, 316, 317, 318
oraz w początkowym okresie istnienia PFT ("Cyrk Skalskiego").
Samolot Spitfire Mk.V był konstrukcją całkowicie metalowego dolnopłata z chowanym podwoziem.
Kadłub metalowy półskorupowy z poszyciem duralowym i zamkniętą kabiną pilota.
Skrzydła dzielone metalowe z metalowym poszyciem.
Stery metalowe kryte płótnem. Stateczniki metalowe kryte blachą duralową.
Wyposażenie dodatkowe stanowiła radiostacja krótkofalowa TR9D, zastąpiona pod koniec 1940 roku radiostacją UKF TR1133A lub B oraz TR1143. Dodatkowo na samolotach montowano urządzenie IFF (Identification Friend or Foe) z antenami montowanymi między końcówkami stateczników poziomych i burtami kadłuba.
Uzbrojenie - opis w tekście. Istniała także możliwość podwieszenie dwóch bomb po 113 kg każda pod skrzydłami lub jednej bomby pod kadłubem o wagomiarze 113 lub 227 kg.
Załogę samolotu Spitfire Mk.V stanowił pilot.
Inne fotografie / ilustracje:
Spitfire L.F.VB, SZ-X, dywizjon 316, Źrodło: Krzysztof CHOŁONIEWSKI, Adam JOŃCA, TBiU 58 "Samolot myśliwski Spitfire Mk.I-V", WMON, Warszawa 1979 (Kliknij na powyższy rysunek aby obejrzeć jego powiększenie).
Spitfire Mk.VB, 318 dywizjon, zwraca uwagę filtr tropikalny i nietypowe rury wydechowe silnika, Źrodło: Krzysztof CHOŁONIEWSKI, Adam JOŃCA, TBiU 58 "Samolot myśliwski Spitfire Mk.I-V", WMON, Warszawa 1979 (Kliknij na powyższy rysunek aby obejrzeć jego powiększenie).
Silnik
|
Rolls-Royce Merlin Mk.46, Mk.47, Mk.50, Mk.56
(rzędowy chłodzony cieczą) |
Moc [KM]
|
1440
|
Rozpiętość [m]
|
11,23 - 9,8
|
Długość [m]
|
9,12
|
Wysokość [m]
|
3,48
|
Powierzchnia nośna [mkw]
|
22,48 - 21,46
|
Masa własna [kg]
|
2 297 - 2 380
|
Masa całkowita [kg]
|
2 910 - 3 183
|
Prędkość maks. [km/h]
|
595
|
Prędkość wznosz. [m/s]
|
13,6 - 24,1
|
Pułap [m]
|
11 033 - 11 300
|
Zasięg [km]
|
756
|
Źródła:
-
Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1939-45", WMON, Warszawa 1976
-
Krzysztof CHOŁONIEWSKI, Adam JOŃCA, TBiU 58 "Samolot myśliwski Spitfire Mk.I-V", WMON, Warszawa 1979
-
Tadeusz KRÓLIKIEWICZ, "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990
-
Wojciech MATUSIAK, "Supermarine Spitfire Mk.V", Aero Technika Lotnicza, 8/1992
|
|
)
)