Modelarstwo Pawła Piwońskiego
 
     
  Dokumentacja | Narzędzia | Techniki | Galerie | Projekty | Nowości | Linki | Prawa autorskie

 
     
   
 
 
     
 

Turcja AD.2014

Tytułem wstępu ...

Turcja ... rok 2014 ...

Pierwsze co poczułem wylądowaniu na lokalnym lotnisku w Antalya'i to uderzenie gorąca.

W dużym holu pasażerskim powitały mnie mnie kopie greckich rzeźb. Dość zaskakujące jak na tureckie klimaty. Widać było żywą pamięć o byłych lokalnych koloniach handlowych starożytnych Greków ...

Turcja

Alanya / Turcja
Hotelowy co tygodniowy Dzień Turecki

zdjęcie: © Paweł Piwoński 2014

Początki ... i ogólna historia do czasów nieomal obecnych

... Po przejrzeniu skróconej historii tego kraju doczytałem, że dopiero po Grekach i Rzymianach przybyli tu z Azji Środkowej protoplaści obecnej kultury - Oguzowie. Działo się to w drugiej poł.IX w.ne.

Po walkach z armią Bizancjum, ostatecznie ustanowili swój sułtanat w założonym niegdyś przez Aleksandra Macedońskiego (zwanego też Wielkim) Iconium. W tej kwestii bardzo ważną okazała się być bitwa pod Malazgirt z 1072 r. Dzięki zwycięstwu plemion Oguzów w tej bitwie, miasto to jest znane obecnie jako Konya.

Sułtanat ten przetrwał okres 1081 - 1307. W tym czasie oczywiście toczono walki z armiami innych plemion. Ważniejszymi sułtanami byli w tym okresie Keyhusrev, Izzedin Keykavus, Alaeddin Keykubad.

W XIII w. pojawiły się w Anatolii plemiona mongolskie. Sułtanat konijski utracił wówczas niezależność po przegranej bitwie pod Kose Dag w 1243 r. Władzę w swych rękach mieli Ilchamidowie i ustanawiani przez nich władcy.

W tym okresie zaczęły się tworzyć samodzielne emiraty. W płn.-zach. Anatolii utworzył się Emirat Osmanów. Twórcą dynastii Osmanów (trwającej od 1290 do 1923 r.) był Osman syn Ertugrula z jednego z plemion turkmeńskich.

Pierwszą stolicą emiratu był Iznik. W 1326 r. przeniesiono ją do Bursa. Rozpoczęły się walki między poszczególnymi emiratami.

Emirat Osmanów pod sułtanem Orchanem zajął początkowo emirat Karesi. Murat I zajął w dalszej kolejności Trację (Bałkany) i kolejne emiraty. Przeniósł też stolicę do Edirne (znaną także jako Adrianopol).

Podczas dalszych walk na Bałkanach zajęto Serbię, Bułgarię, Macedonię i Tesalię. Ten pochód podbojów został tymczasowo spowolniony przez najazd Timura na Anatolię, z którym sułtan Bajazyd przegrał bitwę pod Ankarą w 1402 r.

Po podniesieniu się po klęscę pod Ankarą, dalsze podboje skierowano na tereny Węgier. W tym czasie sułtan Murat II wygrał dwie bitwy: pod Warną w 1444 r. i pod Kosowym Polem w 1448 r.

W roku 1453 sułtan Mehmet II zdobywa Konstantynopol i przenosi do niego stolicę Imperium Osmańskiego. Miasto zostaje przemianowane na Istambuł.

Kolejnymi zdobyczami Imperium Osmańskiego stają się: Bośnia, Grecja, Albania, Mołdawia, Wołoszczyzna, Chanat Krymski oraz pozostałe emiraty na terenach Anatolii.

Imperium Osmańskie ma swe największe wpływy podczas panowania dwóch sułtanów: Selima I i Sulejmana Wspaniałego.

Za czasów ich panowania do terytorium imperialnego dołączone zostały : Zachodni Kurdystan, Irak, Syria, Palestyna, Egipt, północna Afryka (do granic Maroka), Węgry.

Bitwa morska pod Lepanto w 1571 r. pokazała pierwsze słabości Imperium Osmańskiego.

W XVII wieku widoczne było stopniowe słabnięcie systemu gospodarczego, finansowego, administracyjnego i wojskowego na obszarach imperium.

Jednakże pomimo tego Imperium Osmańskie podbiło w tym czasie Kretę, oraz prowadziło wojny na terenach Polski i Węgier.

Dopiero klęska pod Wiedniem w 1683 r. dała początek bardziej widocznej utraty części zdobyczy.

Po układzie pokojowym w Karłowicach podpisanym w 1699 r. z Polską, przekazano Polsce Podole i część Ukrainy. Od tego pokoju zaczęły się także dobrze układać relacje polsko-tureckie.

Po podpisaniu traktatu w Pozarewac w 1718 r., Imperium Osmańskie utraciło kolejne tereny na rzecz Rosji i Austrii. W następnych latach zostaje zwrócony Rosji Krym, wraz z dostępem do Morza Czarnego i podpisana ugoda co do protektoratu nad Mołdawią i Wołoszczyzną.

Selim III próbował w XVIII w. zaradzić tej sytuacji przez wprowadzenie reform wojskowych, które dały jednak nieznaczną poprawę.

W 1826 r. Mahmut II zlikwidował Korpus Janczarów i postawił na unowocześnienie armii. XIX w. nazwano Wiekiem Wielkich Reform (tzw. Tanizmat). Wdrażano wówczas wiele ulepszeń na wzór państw europejskich oraz związanych z industrializacją ulepszeń technicznych.

W tym samym wieku Imperium Osmańskie utraciło po wojnach turecko-rosyjskich swoje wpływy na Bałkanach i Kaukazie Płd.

W 1881 r. zostaje utracony na rzecz Francji afrykański port Tunis. Rok później Wielka Brytania przejmuje kontrolę nad terytorium Egiptu.

W 1876 r. powstaje ruch Nowoosmanów. Dzięki nim zostaje proklamowana w tym samym roku pierwsza turecka konstytucja.

Turcja

Przednówek sztuki w kuchni tureckiej

zdjęcie: © Paweł Piwoński 2014

Pod koniec XIX w. powstaje w Turcji także ruch Młodoturków. Przedstawiciele tej formacji politycznej dochodzą do władzy w 1908 r. Przywracacją oni zawieszoną konstytucję z 1876 r.

Ten sam rok przynosi również straty w zajmowanych obszarach. Na rzecz Austrii przechodzą dwie krainy - Bośnia i Hercegowina.

W 1912 r. włoskie wojska odbijają tereny Libii i Trypolitanii. Kolejne straty terytorialne przynosi wojna bałkańska (1912-13).

Udział Turcji w pierwszej wojnie światowej po stronie państw centralnych (Niemcy i Austria) nie wpływa pozytywnie na stan państwa. W latach 1917-18 administracja i wojska tureckie zostają wyparte z Palestyny, Syrii i Iraku.

Ostateczne zakończenie działań wojennych przynosi podpisanie 30. października 1918 r. rozejmu w Mudros. Dardanele są okupowane przez wojska Ententy. Sam Stambuł zostaje również obsadzony przez kontyngent okupacyjny wojsk Ententy w latach 1918-1923.

Rok 1919 przynosi zajęcie terenów Anatolii przez włoską armię. W tym samym roku rozpoczyna się wojna turecko-grecka. Greckie wojska zajmują w trakcie działań Izmir.

Ostatecznie nowożytne państwo tureckie ogłasza swą suwerenność 23 października 1923 r. Pierwszym prezydentem zostaje wówczas Mustafa Kemal. Wprowadza on dużo poważnych reform w polityce wewnętrznej państwa oraz wielu aspektach życia społecznego. Kreował on jednopartyjny system rządzenia.

Mając niezbyt dobre doświadczenia z okresu Wielkiej Wojny, Turcja nie przystąpiła do działań w 1939 r. i dopiero w 1945 r. wypowiedziała wojnę Niemcom.

Po 1945 r. Turcja przeszła na system wielopartyjny.

W 1951 r. zdecydowano się na wysłanie kontyngentu tureckiego na wojnę w Korei. Od 1952 r. Turcja została przyjęta w poczet państw NATO.

W 1960 r. przeprowadzono pierwszy zamach stanu. Wprowadzono po nim w 1961 r. nową konstytucję. W tym samym roku przeprowadzono również wybory według zasad określonych w nowej konstytucji.

12 marca 1971 przeprowadzono wojskowy zamach stanu.

W roku 1974 Turcja była zaangażowana w interwencję na Cyprze.

12 grudnia 1980 r. państwo przeszło kolejny wojskowy zamach stanu.

Referendum w sprawie kolejnej nowej konstytucji było przeprowadzone w 1982 r. W następnym roku odbyły się wybory według znowelizowanych zasad.

W 1987 r. Turcja zgłosiła swe członkostwo do Wspólnoty Europejskiej.

Duże zachwianie gospodarki spowodował kryzys bankowy z 2001 r.

Od grudnia 2004 r., przedstawiciele rządu tureckiego prowadzą rozmowy w sprawie przyjęcia do Unii Europejskiej.

Inne drobiazgi i detale ... z mojego pobytu w Turcji

Materiały źródłowe:

  • p.red. prof.dr.hab.Tadeusza Majdy, "Leksykon wiedzy o Turcji", Wydawnictwo Akademickie Dialog, Warszawa 2014, wydanie elektroniczne

Tekst i zdjęcia: Paweł Piwoński

 
     
 
 
     
  03.02.2017 © Modelarstwo PawłaP