Mikojan Gurewicz UTIMiG-15

Odmiana szkolno-bojowa będąca przeróbką wczesnoseryjnego rosyjskiego odrzutowego samolotu myśliwskiego MiG-15.

Kadłub pochodził z MiG-15, natomiast skrzydła z MiG-15bis.

W polskich jednostkach samoloty te pojawiły się w czerwcu 1951 roku.

W lotnictwie polskim używano 20 egzemplarzy samolotów tego typu. Ostatnie egzemplarze były na stanie do 1970 roku.

Samolot UTIMiG-15 był całkowicie metalowym średniopłatem o konstrukcji półskorupowej o napędzie odrzutowym. Kadłub metalowy półskorupowy. Skrzydła metalowe skośne (ze skosem 35 stopni). Podwozie trójpodporowe, chowane w locie. Wyposażenie dodatkowe składało się z radiostacji RSIU-3M, radiokompasu ARK-5, sygnalizatora przelotu MRP-48P, identyfikatora IFF SRU-0 oraz rozmównicy pokładowej SPU-2P. Uzbrojenie samolotu stanowił wkm UBK-E lub A-12,7 kal. 12.7 mm, fotokarabin S-13, celownik automatyczny ASP-3N lub ASP-3MN, dwie bomby 50 do 100 kg, podwieszane wyrzutnie rakietowe. Załogę samolotu UTIMiG-15 stanowili uczeń i instruktor.

Silnik	RD-45FA (odrzutowy)
Ciąg [kN]	22,25
Rozpiętość [m]	10,08
Długość [m]	10,10
Wysokość [m]	3,70
Powierzchnia nośna [mkw]	20,60
Masa własna [kg]	3500
Masa całkowita [kg]	4850
Prędkość maks. [km/h]	1015
Prędkość wznosz. [m/s]	38,5
Pułap [m]	14 825
Zasięg (z dodatkowymi zbiornikami) [km]	1340
Czas lotu [godz, min]	2,18

Źródła:

• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1945-1980", WMON, Warszawa 1981
• Marian MIKOŁAJCZUK, "Rozwój lotnictwa polskiego w latach pięćdziesiątych", Lotnictwo Wojskowe 5/2000
• Marian MIKOŁAJCZUK, "Rozwój lotnictwa polskiego w latach pięćdziesiątych", Lotnictwo Wojskowe 6/2000
• Multimedialna Encyklopedia Lotnictwa Wojskowego, Bellona, Warszawa 1998
• Jan LITWIŃSKI, "Uzbrojenie Polskiego Lotnictwa Wojskowego w latach 1961-2000", Lotnictwo Wojskowe 6/2000
• Jerzy DOMAŃSKI, "TBiU nr 17 Samolot myśliwski MiG-15", WMON, Warszawa 1972
• Tadeusz KRÓLIKIEWICZ "Polski samolot i barwa", WMON, Warszawa 1990