Mikojan Gurewicz MiG-17PF

Samolot myśliwski przechwytujący opracowany w biurze konstrukcyjnym Mikojana i Gurewicza.

W marcu 1950 roku oblatano trzeci prototyp SP-2 (budowany równolegle z SI-2). Oblatywaczem był pilot Gieorgij Siedow. Samolot był przystosowany do zamontowania stacji radiolokacyjnej w nosie kadłuba (miała to być stacja radiolokacyjna Korszun). Pierwsze loty wykonywano jednak bez tego elementu wyposażenia. Był to samolot który wykorzystano m.in. do wykrycia problemów które spowodowały katastrofę jednego z prototypów MiG-17.

Dalszym rozwinięciem był zbudowany w 1951 roku prototyp SP-7 przystosowany do przenoszenia pokładowej stacji radiolokacyjnej Izumrud. Na jego bazie wdrożono do produkcji samolot MiG-17P (od poiskowyj). Samolot różnił się od seryjnych MiG-17 przebudowaną dziobową cześcią kadłuba mieszczącą stację radiolokacyjną Izumrud RP-1, oraz wydłużoną osłonę kabiny (z racji zabudowania ekranu stacji radiolokacyjnej). Działko N-37 zastąpiono lżejszym NR-23.

Po pojawieniu się wersji MiG-17F zbudowano nowy samolot łączący cechy MiG-17F i MiG-17P. Samolot miał możliwość celowania ogniem trzech działek pokładowych NR-23 na dystansie do 2 km. Cele wykrywano na dystansie 12 km. Począwszy od 25 egzemplarza szóstej serii produkcyjnej samoloty MiG-17PF były wyposażone w ulepszone stacje radiolokacyjne Izumrud RP-5 (w miejsce stacji radiolokacyjnej Izumrud RP-1). Na potrzeby zasilania stacji radiolokacyjnych wprowadzono zamiast prądnicy GSR-3000 prądnicę GSR-6000.

W lotnictwie polskim używano samolotów MiG-17PF (ze stacjami radiolokacyjnymi RP-1) od 1955 roku. Produkowano je także w wersji licencyjnej Lim-5P. Pierwsze samoloty MiG-17PF pojawiły się w kraju w 1955 roku. 13 maja 1955 r. dostarczono pierwsze sześć sztuk, a 24 sierpnia tego samego roku drugą partię sześciu MiG-17PF. Wszystkie dwanaście samolotów było wyprodukowanych w 21. Zakładach w Gorki. W roku 1961 używano w kraju 92 sztuki samolotów w wersji MiG-17PF i Lim-5P. Ostatecznie samoloty MiG-17PF wycofano z eksploatacji w lotnictwie polskim w latach 60-tych.

Samolot MiG-17PF był jednomiejscowym średniopłatem z napędem odrzutowym o całkowicie metalowej konstrukcji. Kadłub miał konstrukcję półskorupową z pracującym poszyciem. Skrzydła skośne całkowicie metalowe z podwójnym skosem (42 i 45 stopni), z trzema kierownicami strug powietrza. Usterzenie całkowicie metalowe o konstrukcji półskorupowej. Podwozie trójpodporowe z kółkiem przednim, chowane w locie. Kabina hermetyzowana.

Wyposażenie dodatkowe składało się z radiostacji UKF R-800, zestawu do lądowania wg przyrządów OSP-48 (radiokompas ARK-5, sygnalizator przelotu MRP-48, radiowysokościomierz RW-5), stacja ostrzegawcza Syrena-2, aparatura IFF SRO-1. Do sygnalizacji była używana zamontowana na stałe elektrorakietnica EKSR-46.

Na uzbrojenie pokładowe samolotu składały się trzy działka kal. 23 mm NR-23 z zapasem amunicji 80 pocisków na każde z nich. Dodatkowo samolot mógł przenosić dwie bomby o wagomiarze 50 lub 100 kg zawieszone na zamkach wyrzutnikach D-4-50. System celowniczy zapewniał celownik żyroskopowy ASP-4NM, oraz dalmierz radiolokacyjny SRD-1M. Rolę rejestratora strzelań zapewniał fotokarabin S-13. Naprowadzanie na cel i/lub celowanie odbywało się przez pokładową stację radiolokacyjną RP-1 Izumrud. Anteny stacji radiolokacyjnej były umieszczone w dziobie samolotu.

Załogę samolotu MiG-17PF stanowił pilot.

Inne fotografie / ilustracje:

Silnik	WK-1F (odrzutowy)
Cišg [kN]	33,12
Rozpiętość [m]	9,628 nbsp
Długość [m]	11,68
Wysokość [m]	3,80
Powierzchnia nośna [mkw]	22,60
Masa własna [kg]	4234
Masa całkowita [kg]	6552
Prędkość maks. [km/h]	1123
Prędkość wznosz. [m/s]	55
Pułap [m]	16 300
Zasięg z dodatkowymi zbiornikami [km]	1730
Czas lotu [godz, min]	2,39

Źródła:

• Andrzej MORGAŁA, Biblioteczka Skrzydlatej Polski nr 4 "Samoloty myśliwskie w lotnictwie polskim", WKiŁ, Warszawa 1979
• Piotr BUTOWSKI, Wacław Hołyś, "TBiU 117 Samolot myśliwsko-szturmowy Lim-6bis", Wydawnictwo MON, Warszawa 1987
• Jan LIWIŃSKI, "Uzbrojenie Polskiego Lotnictwa Wojskowego w latach 1961-2000", Lotnictwo nr 6/2000
• Marian MIKOŁAJCZUK, "Samoloty Lim-5 i Lim-6 w polskim lotnictwie wojskowym" cz.1, Lotnictwo nr 5/2009
• Miłosz BOGDAŃSKI, "Od Lim-1 do Lim-5", Aeroplan nr 5-6/2003
• Piotr BUTOWSKI, "Samoloty MiG", WKiŁ, Warszawa 1987
• Jiri VRANY, Zdenek HURT, Edice Triada "MiG-17, Hawker Hurricane Mk.I, SPAD S VII/XII/XIII", Nase vojsko, Praha 1989
• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1945-1980", WMON, Warszawa 1981
• Zbiory własne autora, Muzeum Sił Powietrznych, Dęblin 2012