Focke Wulf Fw-190 A8

Niemiecki samolot myśliwski z okresu II WŚ, zaprojektowany przez Kurta Tanka w zakładach Focke Wulf.

Samolot w swych założeniach miał być rezerwowym typem niemeckiego samolotu myśliwskiego dla samolotu Bf-109. Konstrukcja samolotu była zwarta i różniła się koncepcyjnie w stosunku do konstrukcji Messerschmitta Bf-109.

Podstawową różnicą było zastosowanie silnika gwiazdowego dużej mocy, co okazało się być dobrym rozwiązaniem ze względów logistycznych. Wynikało to przede wszystkim z tego, że główni niemieccy producenci silników rzędowych chłodzonych cieczą nie byli w stanie produkować takiej liczby silników, aby zaspokoić potrzeby produkcji nowego typu samolotu.

Pierwszy prototyp ukończono budować późną wiosną 1939 roku. Początkowo samolot miał tunelową osłonę śmigła. Po pierwszych próbach zrezygnowano z tego rozwiązania i wprowadzono dodatkowy dziesięciołopatkowy wentylator i standardowy kołpak śmigła. Okazało się też wtedy, że silnik nadmiernie się przegrzewa z powodu zbyt małego przepływu powietrza chłodzącego silnik.

W trakcie prób prekonstruowano kadłub samolotu do zamontowania większego silnika BMW 801. Przesunięto wtedy kabinę pilota do tyłu, oraz pleksiglasową osłonę kabiny usztywniono w tylnej części blachą. Zmniejszono też wtedy problem przegrzewania się silnika i nagrzewania tym samym kabiny pilota.

Po zakończeniu prób sześć samolotów serii A-0 poddano w marcu 1941 roku testom pilotów wojskowych i wstępnemu przeszkoleniu obsługi. Już w czerwcu 1941 roku pierwsze samoloty wersji A-1 zaczęły opuszczać fabryki i rozpoczęto regularne dostawy tego samolotu dla Luftwaffe.

Wersja A była stopniowo rozwijana i produkowano ją w kolejnych podwersjach na A-9 kończąc.

W polskim lotnictwie był używany jeden egzemplarz samolotu Fw-190 prawdopodobnie w wersji A8. Był to egzemplarz zdobyczny i służył jako pomoc w szkoleniu mechaników na lotnisku w Mirosławcu. Maszyna miała namalowane szachownice i przebite ogumienie.

Samolot Fw-190 A był wolnonośnym dolnopłatem konstrukcji całkowicie metalowej lub mieszanej. Kadłub całkowicie metalowy, konstrukcji półskorupowej. Skrzydła całkowicie metalowe. Usterzenie metalowe z pokryciem duralowym lub sklejkowym. Podwozie główne wraz zkółkiem ogonowym - chowane. Uzbrojenie strzeleckie stanowiły: 2 km-y MG131 kal. 13 mm (kadłubie), oraz cztery działka MG151/20 kal. 20 mm montowane w skrzydłach. Stosowano także uzbrojenie dodatkowe w różnorodnych zestawach (tzw. Rustzatz). Wyposażenie dodatkowe skłądało się z radiostacji FuG 16 ZY, urządzenia identyfikującego FuG 25, oraz bloku radionamiernika ZVG 16. Załogę samolotu Fw-190 A8 stanowił pilot.

Silnik	BMW 801 D-2 (gwiazdowy, chłodzony powietrzem)
Moc [KM]	1730
Rozpiętość [m]	10,506
Długość [m]	9,10
Wysokość [m]	3,95
Powierzchnia nośna [mkw]	18,30
Masa własna [kg]	3 050
Masa całkowita [kg]	4 272
Prędkość maks. [km/h]	647
Pułap [m]	10 300
Zasięg [km]	1035

Źródła:

• Adam SKUPNIEWSKI, "Focke Wulf Fw-190 A/F/G, cz.1", AJ-Press, 1994
• Adam SKUPNIEWSKI, "Focke Wulf Fw-190 A/F/G, cz.2", AJ-Press, 1994
• Andrzej MORGAŁA, "Polskie samoloty wojskowe 1939-45", WMON, Warszawa 1976
• John WEAL, "Focke Wulf Fw-190 Asy frontu wschodniego", OSPREY & AJ-Press, Hong Kong 1999