Weber i Sochacki

Samolot zaprojektowany wiosną 1910 roku przez asystenta Politechniki Lwowskiej inż. Jana Webera, oraz prof.inż. Zygmunta Sochackiego.

Aby zdobyć środki na budowę samolotu, w czerwcu 1910 roku utworzono Akcyjne Towarzystwo Budowy Aeroplanów. Budowę samolotu realizowano przy pomocy słuchaczy Politechniki Lwowskiej na terenie tejże uczelni.

Nie ukończony samolot zaprezentowano w październiku na I Awiatycznej Wystawie we Lwowie. W następnym miesiącu Jan Weber przeprowadził próby wzlotu na Błoniach Janowskich we Lwowie. Po wykonaniu kilku skoków samolot wzniósł się w powietrze po czym wpadł na drzewo.

Po wykonaniu naprawy i przebudowy samolot wstawiono do hangaru, gdzie podczas zimy 1910/11 został on zniszczony podczas załamania się dachu pod ciężarem śniegu.

Był to pierwszy polski samolot dla którego wykonano niezbędne obliczenia konstrukcyjne.

Samolot Webera i Sochackiego był w układzie dwupłata o konstrukcji mieszanej. Kadłub z kratownicy z jesionu i rur stalowych. Skrzydła drewniane kryte płótnem. Usterzenie kryte płotnem. Podwójny ster wysokości. Załogę samolotu Weber-Sochacki stanowili pilot i pasażer.

Silnik	nn
Moc [KM]	50
Rozpiętość [m]	12,0
Długość [m]	11,5
Powierzchnia nośna [mkw]	40,0
Masa własna [kg]	310
Masa całkowita [kg]	500
Obciąż. pow. skrzydeł [kg/mkw]	12,5
Obciążenie mocy [kg/KM]	10,0

Źródła:

• Andrzej GLASS "Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939", WKiŁ, Warszawa 1977
• Jerzy R. KONIECZNY "Kronika lotnictwa polskiego 1241-1945", WKiŁ , Warszawa 1984