|
||||||||||||||||||||||||||||||
| Dokumentacja | Narzędzia | Techniki | Galerie | Projekty | Nowości | Linki | Prawa autorskie | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||
Pak 36, First to Fight, skala 1:72
Historia powstania, użycie bojowe i eksportKonstrukcja działa przeciwpancernego wywodzi się z pierwszego niemieckiego działa przeciwczołgowego 3,7 cm Tankabwehrkanone Rheinmetall 1918. Przez specjalistów było ono uznawane za protoplastę nowoczesnych dział przeciwpancernych. W 1924 roku, pomimo ograniczeń wynikających z Traktatu Wersalskiego, do Rheinmetall wpłynęło zamówienie na opracowanie lekkiego działa przeciwpancernego. Cztery lata później - w 1928 roku - przekazano do prób pierwsze testowe działa 3,7 cm Tak 28 L/45. Cechą charakerystyczną tego działa, był poziomy zamek półautomatyczny. Samo działo było dostosowane do trakcji konnej (drewniane koła ze szprychami), oraz posiadało osłonę pancerną chroniącą przed ostrzałem z broni piechoty. Ten model wyeksportowano do ZSRR, Japonii, Włoch, Turcji, Holandii oraz Hiszpanii. W 1934 roku zapadła decyzja o wdrożeniu większej ilości pojazdów motorowych w armii niemieckiej. Skutkowało to wprowadzeniem do działka Tak 28 modernizacji w postaci wprowadzenia nowego łoża, kół dostosowanych do trakcji motorowej oraz zmodyfikowania lawety. Tak zmodyfikowane działo nazywano 3,7 cm Pak 35/36 L/45. Później dopiero przyjęła się nazwa 3,7 cm Pak 36 L/45. Używano do niego następującej amunicji:
Początkowo działa te testowano podczas wojny domowej w Hiszpanii (1936-39). Na początku wojny było to podstawowe działo przeciwpancerne w armii niemieckiej. Na dzień 1 września 1939 roku posiadała ona 11 200 dział tego typu na wyposażeniu. W lecie 1941 roku podczas ataku Niemiec na ZSRR okazało się, że działo jest już mało skuteczne w zwalczaniu radzieckich czołgów KW i T-34. Pak 36 zaczęto z ironią nazywać "kołatka". Jeszcze w tym samym roku rozpoczęto wycofywać je z pierwszej linii. Używano go jako pomocniczego uzbrojenia np. montowanego na pojazdach opancerzonych. W krajach w których wyeksportowano wcześniejsze odmiany tego działa funkcjonowało ono pod nazwami:
Użyte materiały źródłowe:
Opis budowy modeluModel ma prostą budowę. Składa się z małej ilości części, odlanych wtryskowo z nieco miękkiego plastiku.
Należy uważać przy odcinaniu i obróbce małych części. Mnie ułamała się podczas obróbki podstawa pod celownik. O tyle dobrze, że bez problemu udało się skleić ułamaną część popularnym klejem z dozownikiem z igły produkowanym przez firmę Revell.
Część oczyszczonych elementów została przygotowana do malowania. Skleiłem razem lufę z kołyską działa, oraz do osłony pancernej przykleiłem odlaną osobno skrzynkę. Po malowaniu prawdopodobnie bym naruszył podczas klejenia warstwę lakierniczą. Dodatkowo w felgach kół nawierciłem otwory w pobliżu rantów przy oponach, a wylot lufy został nawiercony wiertłem 0,4 mm.
Całość elementów pokryłem farbą akrylową f-my AGAMA A25M Panzergrau. Po malowaniu na kolor podstawowy, naniosłem pył metaliczny Tamiya na elementy wnętrza zamka. Na czarny kolor zostały pomalowane opony w kołach, oraz optyka celownika. Dopiero teraz wszystkie elementy pokryłem warstwą czarnego wash'a firmy Tamiya. Taki sam można zrobić mieszając rozpuszczalnik z farbą artystyczną (patrz Malowanie zabrudzeń, cz.1 ). Niektóre krawędzie i nity przetarłem miękkim ołówkiem.
Kiedy wash był już suchy przykleiłem koła i osłonę pancerną. Dodatkowo naniosłem jeszcze pył piaskowy i błoto na dolne części działa. Model działka był gotowy. Ale to dopiero połowa pracy :-)
W międzyczasie kiedy schnął wash, przyciąłem płaską listwę o szerokości ok. 4 cm. Po przeszlifowaniu pomalowałem ją dwiema warstwami lakierobejcy. Do rozmiaru listwy dostosowałem wymiary małej podstawki z glinki dla plastyków. Po ugnieceniu odciętego kawałka, rozwałkowałem ją używając wałka akrylowego. Następnie dociąłem pod wymiar listwy. Zanim glinka wyschnęła położyłem na niej gotowy model, wyciskając miejsca położenia końcówek lemieszy i kół.
Po wyschnięciu glinki, pomalowałem ją dwoma lakierami akrylowymi Tamiya. Jeden był piaskowy, a drugi był w odcieniu beżu. Każdy z nich był nanoszony z ręki - bez specjalnego zastanawiania się.
Kiedy lakier wyschnął zdecydowałem się na przyklejenie bazy do drewnianej podstawki. Zdjąłem lakierobejcę z części powierzchni, tak abym miał powierzchnię na której bym mógł rozprowadzić klej. Do przyklejenia bazy do podstawki użyłem dwuskładnikowego kleju epoksydowego.
Po wyschnięciu kleju nałożyłem szpatułką kosmetyczną na losowe miejsca bazy bezbarwny matowy lakier akrylowy i zaraz po tym dosłownie nasypałem przygotowaną trawkę do kolejek. Nadmiar zebrałem naelektryzowanym nadmuchanym balonikiem. Sam balonik naelektryzowałem przez potarcie go o wełnianą rękawiczkę. Potem wystarczyło go zbliżyć na odległość kilku centymetrów od bazy z posypaną trawką.
Dopiero po wyschnięciu lakieru, nałożyłem aerografem matowy lakier bezbarwny i lekko przykurzyłem używając lakieru piaskowego do podłoża.
Pozostało mi tylko przyklejenie gotowego modelu do wyciśniętych miejsc. Dałem w nie wcześniej po małej kropelce kleju cyjanoakrylowego. Po pół godzinie lekko okurzyłem model piaskowymi pigmentami Tamiya. Całość można oglądać na załączonych zdjęciach.
PodsumowanieModel składa się dosłownie z kilku części. Może go spokojnie złożyć dziecko w wieku 8 lat. Lekko miękki plastik okazał się być nieco łamliwy, ale przy odpowiedniej dozie uwagi można tego uniknąć. Detale na elementach są wykonane czysto, a same elementy są bez nadlewek. Dużym plusem jest dodanie książeczki z informacjami historycznymi, oraz ze spisem materiałów źródłowych dla bardziej dociekliwych amatorów. Lakiery - model
|
||||||||||||||||||||||||||||||
| 27.06.2015 © Modelarstwo PawłaP |
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)