M3 kal. 37 mm, Hasegawa, skala 1:72

Historia powstania

W 1918 roku USA przejęło 3200 francuskich "działek okopowych". Były to zminiaturyzowane działa kalibru 75 mm M1897 z zamkiem śrubowym Nordenfelt z 31 calową lufą, oraz 0,5 kg amunicją którą można było strzelać na dystans do 4500 metrów. Taka broń nadawał się jedynie do walki w okopach, ale jako działo polowe zupełnie nie zdawałą egzaminu. Jednakże w 1920 roku US Army pokusiło się na ulepszenie tego działa i ewentualnie produkowano by je w 1929 roku jako 37 mm działo M2. Jednakże z powodu zbyt dużej wagi łoża, oraz przeznaczenia ograniczonego wyłącznie jako broni przeciwpancernej ostatecznie z tego pomysłu zrezygnowano. I tak aż do 1933 roku w US Army jedyną bronią przeciwpancerną były wyłącznie karabiny maszynowe Browninga kal. 0,5 cala.

Prace nad nowym działem rozpoczęto w 1937 roku po zakupie dwóch niemieckich 37 mm dział p-panc Rheinmetall Pak 36 (patrz Pak 36, skala 1:72 ). Po analizie konstrukcji wyprodukowano trzy modele testowe: T7 z półautomatycznym zamkiem blokowanym poziomo, T8 z zamkiem śrubowym Nodenfelt, oraz T10 z ręcznie blokowanym zamkiem w pionie. Po testach porównawczych, zaakceptowano model T10 i dano mu w październiku 1938 roku nazwę 37 mm działo M3.

Konstrukcja była całkowicie konwencjonalna - dwukołowa podstawa z płytą pancerną, oraz mechaniczno - olejowy system powrotny. Lufę można było obracać do 30 stopni w każdą stronę, a całość zestawu gotowa do użycia ważyła 414 kg. Pociski przeciwpancerne o wadze 870 gram można było wystrzelić na dystans 11 790 metrów. Mogły one przebić 36 mm pancerz z odległości 460 metrów. Później produkowane pociski podkalibrowe mogły z tej samej odległości przebić pancerz 61 mm, uderzając pod kątem prostym.

W późniejszych latach 37 mm działo M3 miało być zmodernizowane poprzed dodanie pięciootworowego hamulca wylotowego, w celu zmniejszenia siły odrzutu i prawdopodobnie wprowadzenia mocniejszego ładunku. Tak zmodyfikowane działa miały być wprowadzone do produkcji pod nazwą M3A1. Pomimo zatwierdzenia tego rozwiązania w 1941 roku, nie wprowadzono hamulców wylotowych z racji uznania tego za bezcelowe rozwiązanie.

Broń ta była używana przeciwko lekko opancerzonym celom takim jak japońskie czołgi często występujące na Pacyfiku. Wyprodukowano ok. 18 000 dział tego typu. Jednakże wojskowi analizujący dane z walk w Polsce i Francji wiedzieli że przystępując do walki z Niemcami będą potrzebowali czegoś więcej niż tylko 37 mm działka przeciwpancernego.

Materiały źródłowe:

1) Ian V.Hogg, "Allied Artillery of World War II", The Crowood Press, 1998

Opis modelu

Budowa modelu jest zasadniczo bardzo prosta, z racji małej ilości części. Generalnie na sam początek trzeba je wycyciąć z z ramki, zaszpachlować otwory po wypychaczach (co niestety jest zmorą w starych modelach Hasegawy), oraz oszlifować części po nielicznych nadlewkach i szpachlowaniu.

Poza tym budowę należy rozdzielić na cztery etapy. Pierwszy to sklejenie działa z celownikiem i jego podstawy. Drugi to obrobienie / oszlifowanie łoża działa z błotnikami, oraz lemieszy (na razie oddzielnie). Trzeci etap to pomalowanie i "pobrudzenie" poszczególnych podzepołów (wg. Malowanie zabrudzeń, cz.1 ). Czwarty to wklejenie działa do łoża, zamocowanie lemieszy, oraz przyklejenie osłony do łoża.

Jak widać model jest prosty - żeby nie powiedzieć prymitywny. Zastrzeżenia budzi kruchy plastik (uważać na celownik !), oraz ślady po wypychaczach. Każdy może na nim poćwiczyć swe umiejętności, poza tym generalnie widać że model tylko w części przypomina oryginał.

Lakiery

• Agama A15M US Olive Drab
• Pactra A46 Black Matt